Pseudoschorpioenen (Pseudoscorpiones)

Pseudoschorpioenen, ook wel bastaardschorpioenen genoemd, behoren tot de minder bekende diergroepen (orde Pseudoscorpiones). Ze zijn dan ook wel heel erg klein. De grootste soorten zijn nog geen centimeter lang en de meeste zitten zo rond de 2 milimeter. Ze lijken sprekend op de veel grotere schorpioenen, maar hebben geen gifstaart. Ze hebben wel schorpioen- of krabachtige kaken (beter gezegd scharen) en die zijn wel giftig. Alle zijn roofdieren. De kleinste soorten zijn zelfs in boeken te vinden, waar ze jacht maken op stofluizen, boekluizen en -vlooien. In de Benelux vinden we maar zo'n 15 soorten en 10 daarvan lijken sprekend op elkaar. Ze behoren tot het geslacht Neobisium, in het Nederlands mosschorpioentjes genaamd. De afzonderlijke soorten zijn alleen met de hulp van een microscoop uit elkaar te houden. De meeste mosschorpioentjes leven onder schors en stenen. Ze zijn donkerbruin tot bijna zwart (vooral de mannetjes) met roodbruine scharen. Ze leven van heel kleine diertjes: de springstaartjes.

Dit is waarschijnlijk een zogenaamd mosschorpioentje (Neobisium sp.)

Hieronder nog een paar foto's van een mosschorpioentje met een wat sterkere vergroting. De scharen zien er dan wel heel erg indrukwekkend uit en dus mogen we blij zijn, dat ze maar zo klein zijn.

Uit deze close up is te zien waarom we spreken van Mosschorpioentjes...

Je krijgft het maar zelden te zien, maar hier zit een pseudoschorpioen op een zweefvlieg. Meestal klemmen pseudo-schorpioenen zich vast aan de poten van vooral vliegen en kevers, als ze zich willen laten verplaatsen, maar deze heeft voor de verandering een vleugel als zitplaats uitverkoren. Ze doen hierbij hun gastheer geen kwaad, maar liften alleen maar mee.

Helaas zie je er maar de helft van, maar op deze zweefvlieg zit een Pseudoschorpioen, misschien Lamprochernes nodosus?