Halmrupsvlinder Mesapamea secalis
Let op: er zijn twee zeer overeenkomstige kleine uiltjes in het geslacht Mesapamea. De halmrupsvlinder en het weidehalmuiltje. Op wat kleine uitzonderingen na zijn deze twee soorten alleen na microscopisch onderzoek uit elkaar te houden. Dat is hier niet gebeurd. Gelet op de omvang, het uiterlijk en het feit dat het de gewoonste soort is, ligt de halmrupsvlinder het meest voor de hand, vandaar dat we het daar maar op houden. Zekerheid is er dus niet!
Het halmrupsuiltje is een heel klein uiltje. Zeer variabel en met z'n bruine, roodachtige basiskleur sterk gelijkend op overdag vliegende lichtmotjes. Hij lijkt in het bijzonder op
Endotricha flammealis. En behalve hun bescheiden omvang delen beide soorten een andere gewoonte: ze vliegen allebei regelmatig overdag. Van de andere kleine uiltjes is de halmrupsvlinder gemakkelijk te onderscheiden aan de ronde vleugelpunten. Bij de andere zijn die veel puntiger. De spanwijdte varieert voor beide Mesapamea-soorten van 28 tot 36mm. Het weidehalmuiltje is altijd de kleinste van de twee.
De eitjes die in de zomer worden gelegd, komen in september uit. De rups leeft binnenin stengels van de waardplant en wordt daarom maar zelden gezien. De meeste kans om ze te zien maak je 's nachts wanneer ze hun oude stengels verlaten op zoek naar verse. De rups overwintert ook in een stengel en verpopt in een losse kokon vlak boven of net onder de grond. Het popstadium duurt ongeveer een maand. De rups is lichtgroen met roze of paarse tekeningetjes op de flanken, maar deze zijn vaak vaag en kunnen geheel ontbreken. De kop is lichtbruin. De rups bereikt een lengte van 22 tot 26mm. Als waardplanten staan diverse grassen te boek, waaronder kropaar en zwenkgras. De halmrupsvlinder wordt soms een plaag in graan.
Hoewel er slechts één generatie per jaar is, vliegt deze soort lang. Half mei verschijnen de eerste vlindertjes om dan door te vliegen tot diep in september. Bezoekt vaak bloemen in de tuin, ook overdag. Is tijdens bloembezoek goed te observeren en te fotograferen. Gevangen exemplaren kunnen ongedurig zijn. Komen 's nachts zowel op smeer als op licht af. In Nederland een zeer gewone soort in het gehele land. In België een vrij gewone soort. Het weidehalmuiltje wordt vooral in de kuststreek gezien.
