Bloedrode Heidelibel Sympetrum sanguineum
De bloedrode heidelibel is één van de mooiste heidelibellen, althans volledig uitgekleurde mannetjes. Ze zijn dieprood, bloedrood als u wilt, en hebben ook een bloedrood gezicht. De vrouwtjes en niet uitgekleurde mannetjes lijken veel op die van de steenrode heidelibel en die van de bruinrode heidelibel, maar de pootjes zijn allemaal egaal zwart, terwijl ze bij de andere soorten gedeeltelijk zwart en gedeeltelijk licht zijn. Heel soms heeft een bloedrode heidelibel wat geel aan de bovenkant van de pootjes (de dijen). Soms zie je een vrouwtje dat sterk lijkt op een mannetje en geheel rood is. Een verschijnsel dat ook voorkomt bij de andere heidelibellen en bij de platbuik. Met een lengte van 34 tot 46mm is de bloedrode heidelibel één van de kleinste heidelibellen. Ook qua spanwijdte (maximaal zo'n 60mm) niet erg groot.Op alle foto's staan mannetjes, behalve op de bovenste en de onderste.
Na de paring worden de eerste eitjes nog vaak in een tandem afgezet, maar na een paar minuten laat het mannetje het vrouwtje los. Zij gaat dan alleen verder met het leggen van eitjes. Het mannetje houdt haar echter wel goed in de gaten. De eitjes worden afgezet in modder in ondiep water, of op het wateroppervlak, vanwaar zij al spoedig naar de bodem zinken. De eieren overwinteren alvorens uit te komen. De larven leven tussen waterplanten. Al na één jaar sluipt de nieuwe adult uit. De Bloedrode Heidelibel is vaak te vinden in stilstaand, voedselrijk water met een zware oeverbegroeiing. Een zeer gewone soort in de gehele Benelux. Inheems in het zuiden van Engeland en in Ierland.
De volwassen dieren zwerven over grote afstanden en worden vaak aangetroffen in weilanden, wegbermen, parken en tuinen. Daar wordt meestal vanaf een hoog punt gejaagd. De dieren keren na een vangvlucht telkens weer op dit punt terug en kunnen vaak gemakkelijk worden opgewacht en gefotografeerd.
