Boterbloemluis Aulacorthum solani
De naam doet een vrij onschuldige soort vermoeden. Hij heet namelijk boterbloemluis en om bladluis op boterbloemen maakt niemand zich erg druk. Maar de naam is misleidend. De luis lust namelijk veel meer groen dan alleen dat van de boterbloem. Hij is te vinden op tal van bloemen in de tuin en op aardappels. In kassen is hij verzot op bloemen als chrysanten en gerbera, maar ook op groenten als sla en aubergine. De grootste schade richt hij echter aan in de paprikateelt, omdat de paprikaplant "allergisch" reageert op het aanprikken door de luis. De boterbloemluis wordt chemisch bestreden, maar ook sluipwespen uit het geslacht Aphelinus blijken erg effectief.
Omdat bladluizen in zulke grote aantallen optreden, zijn er veel andere dieren die ze opeten. Bladluizen zijn ook heel lastig in de landbouw, ook al door die grote aantallen. Ze kunnen planten ernstig verzwakken. Veel bladluiseters worden tegenwoordig gekweekt en dan verkocht aan boeren en tuinders als biologisch wapen tegen de bladluizen. Heel erg bekend zijn de lieveheersbeestjes en de gaasvliegen. Maar zeker zo goed zijn kleine sluipwespjes. Met hun legbuis leggen zij een eitje in de luis. Het larfje eet de luis van binnenuit op en maakt hem zo dood. De bladluis reageert heel gek: hij wordt groter, bleekbruin en gaat naar de bovenkant van een blad. Vooral dat laatste is een nog onopgelost raadsel: bladluizen zitten altijd aan de onderkant van een blad, want erboven op is wel heel erg opvallend. Waarom geïnfecteerde bladluizen nu juist wel bovenop een blad gaan zitten? Als de sluipwesp is uitgekomen, zaagt hij een mooi rond gat in de rug van zijn slachtoffer en verlaat zijn gastheer door dat gat.
NB: het staat bepaald niet vast dat de geïnfecteerde bladluizen op de onderste foto's daadwerkelijk boterbloemluizen zijn. Maar dat zou best wel kunnen, want bijna alle bladluizen reageren op dezelfde manier als ze worden geïnfecteerd door een sluipwesp.
