Oranjetipje Anthocharis cardamines
In het voorjaar van het jaar 2001 was hij er weer, zoals eigenlijk in elk voorjaar: één van de mooiste, maar ook één van de moeilijkst te fotograferen witjes: het oranjetipje. Deze
dagvlinder overwintert als
pop, die soms eind maart al uitkomt. Het exemplaar dat zich in onze tuin meldde was helaas nogal afgevlogen met een duidelijk jaap uit een vleugel. Gelukkig zijn de foto's goed genoeg...
Met een spanwijdte van maximaal 45 mm is het oranjetipje een klein witje, ongeveer even groot als het klein geaderd witje. Het vrouwtje lijkt sprekend op het mannetje, maar mist de oranje vleugeltip. Daardoor lijkt ze erg veel op de andere witjes, maar kan gemakkelijk daarvan worden onderscheiden. Aan de onderkant van de achtervleugel zien we een groene marmervormige tekening, die zelfs van bovenaf te zien is. Bij ons komen geen witjes voor met een dergelijke structuur die zo vroeg vliegen. Het diertje komt in de gehele Benelux voor, maar is in de poldergebieden niet algemeen. In de bosgebieden van Midden en Zuid Nederland echter een gewone soort.
